Als de magnolia's en amandelbomen in bloei staan en de staalblauwe lucht afsteekt tegen de helderwitte bergtoppen, dan is het lente in en rond Meran/Meran. Het ontwaken van de bergbron op het hoogplateau van Hafling en Vöran is dan te zien aan het frisse, tere groen dat zich uitstrekt over de glooiende bergkammen.
Het is de melodie van de natuur die hier anders klinkt en mensen naar buiten lokt. Het is helderder en lichter. Misschien ook een beetje zorgelozer en puurder. Hoog boven Merano slaat de lente een brug tussen twee werelden. Dit is de plek waar de lente blijft hangen terwijl de warme adem van de vroege zomer al in het dal aankomt.
Terwijl daar al een dans van zuidelijke magie plaatsvindt, belooft de lente hier op het hoogplateau iets langer te blijven. In de hoger gelegen gebieden, die net bedekt waren met sneeuw, reiken de eerste krokussen naar het licht. Het zal niet lang meer duren voordat tapijten van tere paarse en witte bloemen de alpenweiden bedekken zover het oog reikt.
In het dal is de zomer misschien al aangebroken, maar hier, op de stille hoogten, ademt de wereld nog diep en voluit de lente met al haar kleuren.